ZNAJOMY ZE SKLEPU ;) CZĘŚĆ 1

   Poprosiłam kasjerkę o siatkę po czym znów odwróciłam się do nieznajomego chłopaka.

-Dzięki, że mi pomogłeś, nie miałam pojęcia, że znajdę tu kogoś z kim się dogadam, bo po Hiszpańsku nie umiem mówić – powiedziałam i zapłaciłam pieniądze za zakupy.

-Racja, ale na tym świecie są jeszcze tak cudowni ludzie jak ja – uśmiechnął się ukazując swoje dołeczki.

-Lubisz komplementy, racja ? – odebrałam resztę od kasjerki.

-Oczywiście – roześmiał się.

Po zapakowaniu swoich rzeczy odeszłam na bok, a sprzedawczyni zaczęła kasować chipsy, cole i jakieś ciastka mojego nowego znajomego. Później tak samo jak ja zapłacił, odebrał resztę i zapakował produkty do siatki foliowej. Razem wyszliśmy ze sklepu.

-Może usiądziemy na ławce – zaproponował wskazując ławkę około czterdziestu metrów od nas - i trochę pogadamy - zaproponował - to znaczy jeśli chcesz.

-Dla nowego znajomego tutaj, zrobię wszystko – uśmiechnęłam się, a on odwzajemnił mój uśmiech i ruszyliśmy w stronę ławki.

-Lepiej się tak nie zapędzaj, bo mogę sobie zażyczyć czegoś nie do zrobienia – powiedział, wyjął z moich rąk siatkę i przełożył ją do tej samej ręki z jego zakupami.

-Halo, przecież dam sobie rade z taką małą siateczką, nie musisz udawać takiego dżentelmena.

-Ale wiesz, chce dobrze zacząć tą przyjaźń.

-Nawet nie wiem jak masz na imię, a ty już o przyjaźni myślisz.

-Mam na imię Kieran, a ty ? – zapytał siadając na ławkę, ja od razu też na niej usiadłam.

- A ja Emily. Jesteś z Hiszpanii ? – zapytałam zaciekawiona.

-Nie - zaśmiał się jakby to miało być takie oczywiste - Mieszkamy w Londynie, a teraz jestem na wakacjach z kumplem i braćmi.

-Dobrze, więc przejdźmy do kolejnego pytania.

-Okej – zgodził się ze mną.

-Ile masz lat ?

-Niedługo dwadzieścia jeden.

-A dokładniej ? – dociekałam dalej.

-Dokładniej mam urodziny na końcu kwietnia. To może teraz ja.

-Dobra – uśmiechnęłam się.

-Co ty tu robisz ? – zaczął swoje przesłuchanie.

-Przyjechałam tu na wakacje.

-Teraz – zdziwił się – przecież za kilka dni zaczyna się rok szkolny.

-To dość długa historia – zaczęłam – moi rodzice niedawno się rozwiedli i żeby od tego wszystkiego odpocząć moja mama pomyślała o wakacjach. Nie mówmy już o tym, nie lubię poruszać tego tematu – wyznałam.

-Nie ma sprawy, ile masz lat ?

-Dziewiętnaście, a urodziny mam dopiero w maju. Nie obraź się ale na mnie chyba już pora– zmieniłam temat – mama będzie się o mnie martwiła w końcu jestem tu dopiero od kilku godzin, a już się zagubiłam – uśmiechnęłam się.

-No to już chodźmy, bo naprawdę się zaraz zgubisz – odwzajemnił mój uśmiech – ale musimy się jeszcze spotkać.

-Jasne, jeśli tylko uwolnię się od mojej nadopiekuńczej mamy – znów się uśmiechnęłam.

-Nie może być aż tak źle.

   Podnieśliśmy się z ławki i chwilę się przekomarzaliśmy o noszenie siatek i znów przegrałam, a Kieran wziął moje zakupy i ruszyliśmy w stronę mojego domu.

   -Dziwnie się czuję – zaczęłam kontynuować naszą rozmowę – nigdy nie zawierałam znajomości tak szybko i dodatkowo z jakimś obcym chłopakiem, którego dopiero co poznałam.

-E tam, dopiero co przyjechałaś do Hiszpanii, powinnaś się cieszyć, że masz z kim pogadać po angielsku.

-No, racja, racja – zgodziłam się – więc to właściwie dobrze.

Przez resztę powrotu do domu rozmawiamy i opowiadamy sobie nawzajem o nas.

   Dowiedziałam się, że Kieran ma dwóch braci Deana i Seana, Dean jest w moim wieku, a Sean ma 26 lat. Kieran ma jeszcze psa haskiego o imieniu Chucho, ustaliliśmy, że niedługo go poznam, bo bardzo kocham psy.

   Mój nowy znajomy wypytywał mnie o moją rodzinę i dowiedział się tylko, że mam wspaniałą mamę, a mój tata się od nas wyprowadził. Co jeszcze miałam mu o sobie powiedzieć ? Sama nie wiem.

-No to teraz poproszę twój telefon – wyciągną rękę w moją stronę, gdy doszliśmy pod mój dom.

-Po co ci mój telefon – zdziwiłam się.

-Musisz mieć mój numer.

-Okej, ale ty też musisz mi dać swój telefon.

Wymieniliśmy się swoimi telefonami i wpisałam Kieranowi mój numer pod nazwą „Emily”, po czym oddałam mu go i wyciągnęłam rękę po mój telefon. Jednak on robił sobie jeszcze zdjęcie do kontaktu, na którym wystawił język i zrobił głupią minę.

-Odbyło by się bez tego – zażartowałam.

-Nie – uśmiechnął się, po czym jeszcze kilka razy kliknął w mój dotykowy ekran i oddał mi go, a ja schowałam telefon do kieszeni.

   Później się rozeszliśmy. Wchodząc do domu bardzo się zdziwiłam, ponieważ wszystkie światła były zgaszone, ale to nie możliwe, żeby moja mama wyszła, w końcu drzwi były otwarte. Zapaliłam światło w kurtażu.

-Mamooo – podniosłam głos – gdzie jesteś ?

Przeszłam do pokoju mojej mamy w którym miała się rozpakowywać, światło było zapalone, a mama spała na swoim łóżku, leżała również na nim walizka i jakieś ubrania. Zgasiłam światło i zamknęłam drzwi. Najpierw mówiła, że jest bardzo głodna, a później zasypiała podczas rozpakowywania się.

   No dobra, mogę przyznać, że ja też miałam ochotę pójść spać, ale najpierw wolałam coś zjeść.

   Przeszłam do kuchni, odłożyłam siatkę z zakupami i wyjęłam z niej truskawkowy jogurt i sok pomarańczowy. Zaglądając do wszystkich szafek znalazłam szklankę, do której nalałam trochę soku. Z szuflady wyjęłam łyżeczkę i otworzyłam jogurt, natychmiast go zjadłam i wypiłam sok. Później od razu przeszłam do mojego pokoju i nie przebierając się w piżamę położyłam się spać.

 xxx

   Obudził mnie dzwonek mojego telefonu. Sięgnęłam do kieszeni jeansów które miałam na sobie i spojrzałam na ekran, pisało na nim „Nieznajomy ze sklepu ;)”. Zdjęcie w tle, które poprzedniego wieczoru zrobił sobie Kieran wyglądało naprawdę głupio. Przeciągnęłam palcem po zielonej słuchawce i przytknęłam telefon do ucha.

-Hej – powiedziałam ochrypłym głosem, po czym odkaszlnęłam.

-Jeszcze śpisz ? Jest już dwunasta – poinformował mnie.

-Już nie śpię.

-To dobrze, słuchaj, pomyślałem, że może przeszłabyś się dzisiaj ze mną na krótki spacer z Chucho.

Zaskoczyła mnie jego propozycja.

-No jasne, ale o której ? – spytałam.

-Wybierz miejsce i czas.

-No dobrze, to może o piętnastej – zaproponowałam.

-Okej, to będę na ciebie czekała pod twoim domem.

-Jasne, to idę się szykować, pa – pożegnałam się.

-Cześć – powiedział, po czym się rozłączył.

   Po wzięciu prysznica ubrałam się w dres i niebieską bokserkę i zawinęłam swoje mokre włosy w wielki turban. Umyłam zęby, a lekko podeschnięte włosy uczesałam czarną szczotką z półki w łazience. Później zeszłam na dół, mama właśnie jadła bułkę z pomidorem, popijając przy tym kawę.